dystynktywnie

  • książk.  tak, że coś ma funkcję odróżniania od siebie dwóch pojęć lub obiektów albo ich wyróżniania na tle innych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    wytwory działań intelektualnych człowieka

  • [Model] dokonuje analitycznego rozbicia procesu terrorystycznego na trzy fazy, które powinny być traktowane dystynktywnie, jako charakteryzujące się odmienną specyfiką i mechaniką.

    źródło: NKJP: Bartosz Bolechów: Terroryzm aktorzy statyści widownie, 2010

    Reguła konwencjonalna miała w zamyśle Harta wyjaśnić dystynktywnie normatywny charakter prawa, tj. jego autorytet.

    źródło: NKJP: Adam Dyrda: Konwencja u podstaw prawa: Kontrowersje pozytywizmu prawniczego, 2013

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. też:

    relewantnie

CHRONOLOGIZACJA:
1960, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, z. 19, s. 171
Data ostatniej modyfikacji: 02.10.2019