okrzyknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. publicznie nazwać kogoś lub coś jakimiś słowami, rozpowszechniając w ten sposób określoną opinię o tym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	obwołać
	hiperonimy:	nazwać

prasa okrzyknęła, dziennikarze, krytycy, politycy okrzyknęli, gazety, media okrzyknęły
okrzyknąć bohaterem, geniuszem, mistrzem, wrogiem, zdrajcą; odkryciem (roku, sezonu), wydarzeniem (ostatnich lat)

	Mikołaj Tumigrała, nie będąc w stanie obronić powierzonych mu ziem, [...] wydał w ręce Krzyżaków Inowrocław i Nieszawę. Jan Długosz okrzyknął go zdrajcą [...]. źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w. Magnifici et generosi, 1998
	Media okrzyknęły winnym szwajcarskiego kontrolera lotów. źródło: NKJP: Zdzisław Beryt: Przed telewizorem, Gazeta Poznańska, 2006-02-18
	Sprawa, okrzyknięta jako największy sukces polskiego wywiadu po 1989 r., w gruncie rzeczy budzi wiele wątpliwości. źródło: NKJP: Historia jednego szpiega, Polityka, 2009-06-20
	Film wzbudził mieszane uczucia zarówno w krytykach, jak i widzach. Przez niektórych okrzyknięty jako zbyt patetyczny, przegadany i kompletnie nie do zniesienia, przez innych, przeciwnie, jako romantyczny i wzruszający. źródło: NKJP: Olga Malewicz, Brad Pitt, Cosmopolitan, 2000
	„W obronie jaskiniowca” jest polską wersją komediowego przeboju, zwanego również błyskotliwą komedią małżeńską, okrzykniętą za najzabawniejszy spektakl ostatniego dziesięciolecia. źródło: NKJP: Wcielenia Emiliana, Dziennik Polski, 2002-04-02

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okrzyknąłem +(e)m okrzyknął	okrzyknęłam +(e)m okrzyknęła	okrzyknęłom +(e)m okrzyknęło	okrzyknęliśmy +(e)śmy okrzyknęli	okrzyknęłyśmy +(e)śmy okrzyknęły
2 os.	okrzyknąłeś +(e)ś okrzyknął	okrzyknęłaś +(e)ś okrzyknęła	okrzyknęłoś +(e)ś okrzyknęło	okrzyknęliście +(e)ście okrzyknęli	okrzyknęłyście +(e)ście okrzyknęły
3 os.	okrzyknął	okrzyknęła	okrzyknęło	okrzyknęli	okrzyknęły

bezosobnik: okrzyknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		okrzyknijmy
2 os.	okrzyknij	okrzyknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okrzyknąłbym bym okrzyknął	okrzyknęłabym bym okrzyknęła	okrzyknęłobym bym okrzyknęło	okrzyknęlibyśmy byśmy okrzyknęli	okrzyknęłybyśmy byśmy okrzyknęły
2 os.	okrzyknąłbyś byś okrzyknął	okrzyknęłabyś byś okrzyknęła	okrzyknęłobyś byś okrzyknęło	okrzyknęlibyście byście okrzyknęli	okrzyknęłybyście byście okrzyknęły
3 os.	okrzyknąłby by okrzyknął	okrzyknęłaby by okrzyknęła	okrzyknęłoby by okrzyknęło	okrzyknęliby by okrzyknęli	okrzyknęłyby by okrzyknęły

bezosobnik: okrzyknięto by

bezokolicznik: okrzyknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: okrzyknąwszy

gerundium: okrzyknięcie

imiesłów przymiotnikowy bierny: okrzyknięty

odpowiednik aspektowy: okrzykiwać

	+	okrzyknąć	+	KOGO/CO + KIM/CZYM
	+	okrzyknąć	+	KOGO/CO + za KOGO/CO \| za JAKIEGO/JAKIE \| jako KTO/CO \| jako JAKIEGO/JAKIE

Zob. krzyczeć