kompan
-
osoba, która towarzyszy nam w różnych przedsięwzięciach
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- dobry; idealny, miły, przemiły, świetny, wspaniały; wesoły; najbliższy; przygodny; młodszy; były, dawny; nowy; stary; mój, nasz, twój... kompan
- kompan do rozmów, do zabawy
- kompan z celi
- kompan w podróży
- szukać, znaleźć kompana
- być kompanem
-
Zaczynałem [...] lubić Bogusia, był świetnym kompanem, humor i energia nigdy go nie opuszczały [...]
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
Radca prawny ZAiKS-u a zarazem niezapomniany kompan w życiu biesiadno-towarzyskim, Brzechwa imponował również swoją umiejętnością wytrwałego i skutecznego adorowania pięknych pań.
źródło: NKJP:Ryszard Matuszewski:Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004
Obok pełnego swady Antoniego Słonimskiego siedział żywy i uśmiechnięty jego kompan ze Skamandra, współtwórca niezliczonych skeczy i szopek – Julian Tuwim.
źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
Była żoną literata Wacława Rogowicza, wtedy miała chyba pięćdziesiątkę. Wspominam ją jako dobrego kompana.
źródło: NKJP: Czesław MIŁOSZ: Pogrobowcy, Kultura, 5, 1989
Z kompanami podróży dyskutowaliśmy [...] o wyższości kultury europejskiej nad azjatycką i odwrotnie.
źródło: NKJP: Paweł Kanapkiewicz: Za Wielkim Murem, Gazeta Wrocławska, 2003-04-19
[...] spotykałem czasami kompanów z wyprawy na Mazury.
źródło: NKJP: Roman Antoszewski:Kariera na trzy karpie morskie, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kompan
kompani
D. kompana
kompanów
C. kompanowi
kompanom
B. kompana
kompanów
N. kompanem
kompanami
Ms. kompanie
kompanach
W. kompanie
kompani
-
+ kompan + (KOGO/CZEGO)+ kompan + (CZYJ) -
łac. śred. companio 'towarzysz'