zakorzenić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. sprawić, że ktoś utrwalił sobie określony sposób myślenia lub postępowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

prawdy i wartości życiowe

	Potrzebujemy matek, aby zakorzenić dzieciom system wartości, zgodnie z którym będą żyły i pracowały. źródło: NKJP: Anna Melchior: Matki nie noszą kostiumów. Jak uczynić macierzyństwo pasją?, 2009
	W tym sensie był banalnym egoistą. Lecz młodość zakorzeniła w nim poczucie pewnego posłannictwa, przecież chciał być kiedyś generałem, gotowym do świętości, a zatem kimś w rodzaju archanioła Gabriela. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Noc, dzień i noc, 1991
	Inspiracją tegorocznego tematu są bajki poznane przeze mnie w dzieciństwie. Bajki, które poruszyły moją wyobraźnię, pomogły odnaleźć granice między dobrem a złem i zakorzeniły umiejętność patrzenia na rzeczywistość oczami dziecka [...]. źródło: NKJP: Beata Mońka: Bajki poruszają wyobraźnię, Tygodnik Rybnicki, 2008-01-15
	W tym kontekście podkreślano rolę wychowania, byłoby to wychowanie - jak mówił Leon Brodowski z Warszawy - oparte na zakorzenieniu jednostki w małej ojczyźnie, otwartości na różne kultury i na transcendencję, które prowadziłoby do wolności, rozumianej za Mounierem jako „służba dobrowolnie obranej przez siebie hierarchii wartości”. źródło: NKJP: Andrzej Franaszek: „Lublin: Przestrzeń dialogu”, Tygodnik Powszechny, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakorzeniłem +(e)m zakorzenił	zakorzeniłam +(e)m zakorzeniła	zakorzeniłom +(e)m zakorzeniło	zakorzeniliśmy +(e)śmy zakorzenili	zakorzeniłyśmy +(e)śmy zakorzeniły
2 os.	zakorzeniłeś +(e)ś zakorzenił	zakorzeniłaś +(e)ś zakorzeniła	zakorzeniłoś +(e)ś zakorzeniło	zakorzeniliście +(e)ście zakorzenili	zakorzeniłyście +(e)ście zakorzeniły
3 os.	zakorzenił	zakorzeniła	zakorzeniło	zakorzenili	zakorzeniły

bezosobnik: zakorzeniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zakorzeńmy
2 os.	zakorzeń	zakorzeńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakorzeniłbym bym zakorzenił	zakorzeniłabym bym zakorzeniła	zakorzeniłobym bym zakorzeniło	zakorzenilibyśmy byśmy zakorzenili	zakorzeniłybyśmy byśmy zakorzeniły
2 os.	zakorzeniłbyś byś zakorzenił	zakorzeniłabyś byś zakorzeniła	zakorzeniłobyś byś zakorzeniło	zakorzenilibyście byście zakorzenili	zakorzeniłybyście byście zakorzeniły
3 os.	zakorzeniłby by zakorzenił	zakorzeniłaby by zakorzeniła	zakorzeniłoby by zakorzeniło	zakorzeniliby by zakorzenili	zakorzeniłyby by zakorzeniły

bezosobnik: zakorzeniono by

bezokolicznik: zakorzenić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zakorzeniwszy

gerundium: zakorzenienie

imiesłów przymiotnikowy bierny: zakorzeniony

odpowiednik aspektowy: zakorzeniać