Kiedy myślę o nim teraz, prawie piętnaście lat starsza i mądrzejsza o krzywdy doznane na skutek dziesiątków rzeczy, których w życiu w porę mi nie powiedziano, jestem nawet bardziej wdzięczna, niż byłam wtedy, nawet uświadamiając sobie swoim nastoletnim móżdżkiem ogrom zaufania, jakim mnie obdarzył.
źródło: NKJP: Kamila Sławińska: Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008
Milczałem. Zamurowało mnie. Zwyczajnie przywalił mnie ciężar tej skargi, przytłoczył czający się za nią ogrom żalu.
źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009
Paweł dawał jej to, czego nigdy nie otrzymała od żadnego mężczyzny, i czego wcale od mężczyzn nie oczekiwała. Ten ogrom miłości, czułości, przywiązania i opieki wciąż ją zdumiewał i oszałamiał.
źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego ogromić 'przestraszyć, napełnić trwogą'; pierwotne znaczenie: 'przerażenie hukiem, grzmotami, napełnienie trwogą z powodu grzmotów, huku', stąd rozwinęło się znaczenie 'coś, co wstrząsa człowiekiem, zdumiewa go, przeraża' (Bor); zob. gromić
