-
2.
w sposób charakterystyczny dla kogoś, kto ocenia siebie zbyt wysoko -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
synonimy: bufoniasto
wyniośle
zarozumiale
zarozumialsko
antonimy: pokornie
skromnie
uniżenie II
-
- dumnie unosić głowę; patrzeć, spoglądać dumnie
-
Dziewczyna dumnie odpłynęła w stronę rynku, a jej pośladki poruszały się pod szortami, wzbudzając u Patera bardzo określony niepokój.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
Ze ścian w saloniku spogląda na nas, w różnych ujęciach, pułkownik Kadafi: w okularach, mundurze, z dumnie uniesioną głową.
źródło: NKJP: Bogusław Sonik: Trypolis „po zachodniemu”, Dziennik Polski, 2005-06-28
Poeta kroczył dumnie i z wielkopańską miną, mało pasującą do wystrzępionego i utytłanego w mące kabata.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001
Chodziła z dumnie podniesioną głową, lecz w duchu aż się kuliła w oczekiwaniu na szyderstwa, komentarze i wytykanie palcami.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
-
część mowy: przysłówek
stopień równy dumnie
stopień wyższy dumniej
-
Zob. duma