-
3.
końcowa, wydłużona część przedmiotu, zajmująca dużą powierzchnię -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
kształty i figury -
- ogon komety; sukni
-
Pył z ogona komety rozproszył się w atmosferze, wywołując m.in. w Europie iluminacje świetlne na nocnym niebie.
źródło: NKJP: Andrzej Hołdys: Syberiada kosmiczna 1908, Polityka, nr 2660, 2008-06-28
Wybierz dla siebie ekstrawagancką suknię z ogonem, w której pojawisz się na ważnym balu.
źródło: Internet
Celownik w każdym razie ocalał. Pierwszą rzeczą, jaką mi ukazał, był płomienny ogon pocisku kalibru 73.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005
Czasem napatoczył się jakiś obcy albo odważny i ją prosił, ale wystarczały dwa, trzy kółka i już miał dosyć. Zostawał poczerwieniały na gębie, zgrzany, ogłupiały, w przydeptanych portkach, z ogonem wywleczonej koszuli.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Opowieści galicyjskie, 1995
Na większości starych rycin, nad stajenką, będącą miejscem narodzin Jezusa, widnieje gwiazda z długim ogonem.
źródło: NKJP: Adam Synowiec: Tropem gwiazdy wigilijnej, Trybuna Śląska, 2000-12-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ogon
ogony
D. ogona
ogonów
C. ogonowi
ogonom
B. ogon
ogony
N. ogonem
ogonami
Ms. ogonie
ogonach
W. ogonie
ogony
-
+ ogon + CZEGO -
zach. psł. *ogonъ
Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *o(b)goniti sę 'opędzić się (np. od owadów)', pochodnego od psł. *goniti 'poganiać, popędzać zwierzę lub stado, pędzić przed sobą; biec za kimś, za czymś, by go złapać; ścigać'; pierwotne znaczenie formy to zapewne 'oganianie się, opędzanie się (od much, gzów)', stąd 'to, czym się zwierzę ogania, opędza' (Bor); zob. gonić