ktoś podał płaszcz komuś

Podniosła się. Trzeba iść. Opuścić ciepły krąg światła, dyszący ciepłem piec. Znów byli w holu. Borowski z galanterią podał jej płaszcz. Wolno zapinała guziki.

źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996

[....] wspomina, jak to już po wyrzuceniu z uczelni H. przyszedł na zebranie jednego z naukowych gremiów. W szatni spotkał ministra oświaty [...]. H. usłużnie podał mu płaszcz.

źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Powrót profesora, Gazeta Wyborcza, 1998-01-16

A mój ojciec? O, on szanował kobiety, wstawał, ilekroć wchodziłam do pokoju, śpieszył, by podać mi płaszcz.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Księżyc nad Zakopanem, 2006

Odwróciła się i zdjęła z gwoździa płaszcz. Nie odmówisz sobie przyjemności podania jej płaszcza. Kiedy go już włoży, pocałujesz ją lekko w policzek i uśmiechniesz się tkliwie. Będzie ci wdzięczna za twoją wspaniałomyślność.

źródło: NKJP: Ireneusz Iredyński: Dzień oszusta. Człowiek epoki, 1962