gruchnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

pot. dotrzeć w krótkim czasie do wielu ludzi, wywołując w nich silne emocje

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Połączenia

gruchnęła wiadomość, wieść
gruchnąć nagle

Cytaty

W połowie stycznia gruchnęła wieść, że nauczyciele będą pisać oświadczenia, że nie są autorami anonimu.

źródło: NKJP: Teresa Semik: Pstrąg stanął w gardle, Dziennik Zachodni, 2007-02-14

Kiedy gruchnęła wiadomość o zwolnieniu 700 pracowników Cegielskiego — niejednego poznaniaka postawiło to na nogi.

źródło: NKJP: Ratunek w amputacji?, Gazeta Poznańska, 2002-02-14

Miejscowość, w której mieszkają Szymańscy, jest mała, wszyscy wiedzą wszystko o sąsiadach. Kiedy więc gruchnęło, że spotkało ich nieszczęście, dzieci w szkole zaczęły Weronice zadawać pytania.

źródło: NKJP: Anna Dolska: Cisza po porodzie, Gazeta Poznańska, 2004-11-19

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	gruchnę	gruchniemy
2 os.	gruchniesz	gruchniecie
3 os.	gruchnie	gruchną

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gruchnąłem +(e)m gruchnął	gruchnęłam +(e)m gruchnęła	gruchnęłom +(e)m gruchnęło	gruchnęliśmy +(e)śmy gruchnęli	gruchnęłyśmy +(e)śmy gruchnęły
2 os.	gruchnąłeś +(e)ś gruchnął	gruchnęłaś +(e)ś gruchnęła	gruchnęłoś +(e)ś gruchnęło	gruchnęliście +(e)ście gruchnęli	gruchnęłyście +(e)ście gruchnęły
3 os.	gruchnął	gruchnęła	gruchnęło	gruchnęli	gruchnęły

bezosobnik: gruchnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		gruchnijmy
2 os.	gruchnij	gruchnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gruchnąłbym bym gruchnął	gruchnęłabym bym gruchnęła	gruchnęłobym bym gruchnęło	gruchnęlibyśmy byśmy gruchnęli	gruchnęłybyśmy byśmy gruchnęły
2 os.	gruchnąłbyś byś gruchnął	gruchnęłabyś byś gruchnęła	gruchnęłobyś byś gruchnęło	gruchnęlibyście byście gruchnęli	gruchnęłybyście byście gruchnęły
3 os.	gruchnąłby by gruchnął	gruchnęłaby by gruchnęła	gruchnęłoby by gruchnęło	gruchnęliby by gruchnęli	gruchnęłyby by gruchnęły

bezosobnik: gruchnięto by

bezokolicznik: gruchnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: gruchnąwszy

gerundium: gruchnięcie

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	gruchnięcie	gruchnięcia
D.	gruchnięcia	gruchnięć
C.	gruchnięciu	gruchnięciom
B.	gruchnięcie	gruchnięcia
N.	gruchnięciem	gruchnięciami
Ms.	gruchnięciu	gruchnięciach
W.	gruchnięcie	gruchnięcia

Składnia

	+	gruchnąć	+	że ZDANIE
	+	gruchnąć	+	CO

Pochodzenie

psł. *gruchnǫti 'uderzyć'