strzęp człowieka

Myślę nawet, że im paskudniejszy przypadek depresji, tym więcej porażającego spokoju, który rodzi się jakby na samym dnie [...], gdzie człowiek musi dotrzeć sam, absolutnie sam, choć jest już strzępem człowieka, prosi tylko o śmierć albo coś podobnego.

źródło: NKJP: Radosław Kobierski: Harar, 2005

[...] Ronniego zwalił z nóg drugi wylew. Kiedy wkrótce nastąpił trzeci, ze zdrowego, zwalistego faceta, który słynął ze swoich miłosnych podbojów i mocnej głowy, został strzęp człowieka.

źródło: NKJP: Marek Piotrowski: Żywy wąż, Polityka, 2001-05-19

Zniszczony życiem alkoholik (niespełna 30 lat), strzęp ludzki właściwie, który nagle heroicznie walczy o swoją godność.

źródło: NKJP: Krystyna Jagiełło: Dziedzice bezprawnej wolności, 2007