pogubić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zostawić jedno po drugim w nieznanym miejscu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

Byli wyczerpani, zmęczeni, zmarznięci. Część pogubiła buty podczas przeprawy przez Świsłocz - rzekę graniczną.

źródło: NKJP: Jakub Bogdanowicz: Przypadek graniczny, Gazeta Wyborcza, 1994-12-21

Po pewnym czasie nadjechali Sur z chłopcami i odzyskanym wielbłądem. Pasł się spokojnie w lesie. Nie wytarzał się na szczęście i nie pogubił juków.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952

Ja ukłoniłem się szarmancko przed Potęgową i zakręciliśmy się w kółko po kuchence, że aż Potęgowa pogubiła trepy.

źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogubiłem +(e)m pogubił	pogubiłam +(e)m pogubiła	pogubiłom +(e)m pogubiło	pogubiliśmy +(e)śmy pogubili	pogubiłyśmy +(e)śmy pogubiły
2 os.	pogubiłeś +(e)ś pogubił	pogubiłaś +(e)ś pogubiła	pogubiłoś +(e)ś pogubiło	pogubiliście +(e)ście pogubili	pogubiłyście +(e)ście pogubiły
3 os.	pogubił	pogubiła	pogubiło	pogubili	pogubiły

bezosobnik: pogubiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pogubmy
2 os.	pogub	pogubcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogubiłbym bym pogubił	pogubiłabym bym pogubiła	pogubiłobym bym pogubiło	pogubilibyśmy byśmy pogubili	pogubiłybyśmy byśmy pogubiły
2 os.	pogubiłbyś byś pogubił	pogubiłabyś byś pogubiła	pogubiłobyś byś pogubiło	pogubilibyście byście pogubili	pogubiłybyście byście pogubiły
3 os.	pogubiłby by pogubił	pogubiłaby by pogubiła	pogubiłoby by pogubiło	pogubiliby by pogubili	pogubiłyby by pogubiły

bezosobnik: pogubiono by

bezokolicznik: pogubić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogubiwszy

gerundium: pogubienie

imiesłów przymiotnikowy bierny: pogubiony

Rz_osobowy

+

pogubić

+

KOGO/CO

Zob. gubić