adresować - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	adresowałem +(e)m adresował	adresowałam +(e)m adresowała	adresowałom +(e)m adresowało	adresowaliśmy +(e)śmy adresowali	adresowałyśmy +(e)śmy adresowały
2 os.	adresowałeś +(e)ś adresował	adresowałaś +(e)ś adresowała	adresowałoś +(e)ś adresowało	adresowaliście +(e)ście adresowali	adresowałyście +(e)ście adresowały
3 os.	adresował	adresowała	adresowało	adresowali	adresowały

bezosobnik: adresowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę adresował będę adresować	będę adresowała będę adresować	będę adresowało będę adresować	będziemy adresowali będziemy adresować	będziemy adresowały będziemy adresować
2 os.	będziesz adresował będziesz adresować	będziesz adresowała będziesz adresować	będziesz adresowało będziesz adresować	będziecie adresowali będziecie adresować	będziecie adresowały będziecie adresować
3 os.	będzie adresował będzie adresować	będzie adresowała będzie adresować	będzie adresowało będzie adresować	będą adresowali będą adresować	będą adresowały będą adresować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		adresujmy
2 os.	adresuj	adresujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	adresowałbym bym adresował	adresowałabym bym adresowała	adresowałobym bym adresowało	adresowalibyśmy byśmy adresowali	adresowałybyśmy byśmy adresowały
2 os.	adresowałbyś byś adresował	adresowałabyś byś adresowała	adresowałobyś byś adresowało	adresowalibyście byście adresowali	adresowałybyście byście adresowały
3 os.	adresowałby by adresował	adresowałaby by adresowała	adresowałoby by adresowało	adresowaliby by adresowali	adresowałyby by adresowały

bezosobnik: adresowano by

bezokolicznik: adresować

imiesłów przysłówkowy współczesny: adresując

gerundium: adresowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: adresujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: adresowany

odpowiednik aspektowy: zaadresować

+

adresować

+

CO + (do KOGO)

fr. adresser