kiwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

poruszać czymś raz w jedną, raz w drugą stronę

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

kiwać biodrami, dłonią, głową, palcem, ręką, stopą
kiwać na kelnera, kelnerkę
kiwać z niedowierzaniem, przekonaniem, uznaniem; ze współczuciem, zdumieniem, zrozumieniem
kiwać potakująco, potwierdzająco, przecząco, twierdząco, znacząco; energicznie, przyjaźnie, skwapliwie

- Podoba ci się, co? Chłopiec kiwa głową potakująco.

źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 2004

Tymczasem i Pegaz musiał coś załatwić, bo kiwał na mnie ręką i przywoływał do siebie.

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

I siedziała tak z nogą na nodze, obnażając przede mną kolana krągłe i gładkie, kiwając stopką obutą lekkim sandałem [...].

źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: kiwano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kiwał będę kiwać	będę kiwała będę kiwać	będę kiwało będę kiwać	będziemy kiwali będziemy kiwać	będziemy kiwały będziemy kiwać
2 os.	będziesz kiwał będziesz kiwać	będziesz kiwała będziesz kiwać	będziesz kiwało będziesz kiwać	będziecie kiwali będziecie kiwać	będziecie kiwały będziecie kiwać
3 os.	będzie kiwał będzie kiwać	będzie kiwała będzie kiwać	będzie kiwało będzie kiwać	będą kiwali będą kiwać	będą kiwały będą kiwać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kiwajmy
2 os.	kiwaj	kiwajcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: kiwano by

bezokolicznik: kiwać

imiesłów przysłówkowy współczesny: kiwając

gerundium: kiwanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: kiwający

odpowiednik aspektowy: kiwnąć

Rz_żywotny	+	kiwać	+	(KOMU) + CZYM
Rz_żywotny	+	kiwać	+	na KOGO

psł. *kyvati 'machać, kiwać'