-
5.
używane jako uprzejma prośba do rozmówcy, aby poszedł w miejsce, które mu wskazuje mówiący -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
- Bardzo mi miło. Pani pozwoli - artystka wprowadziła przybyłą do saloniku, który udało jej się wygospodarować ze skromnego metrażu. - Proszę rzucić płaszcz byle gdzie.
źródło: NKJP: Błahostka, Gazeta Wyborcza, 1997-11-28
- Proszę, niech panowie pozwolą do kuchni. Opowiem wszystko.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
Pan będzie łaskaw pojechać za naszym samochodem. A pan pozwoli z nami - zaprosili Kuryłłę do swego wozu.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
Jego Cesarska Mość pozwoli za nami ! Dokąd? spytał H.S. W miejsce bezpieczne, wyjaśnił major. Jego Cesarska Mość zobaczy. Wszyscy wyszli z pałacu.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 2005
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 2 os. pozwolisz
3 os. pozwoli
pozwolą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo -
+ pozwolić + (DOKĄD)+ pozwolić + z KIM -
st.pol. zwolić 'wyratować, ocalić; wyrazić zgodę, przystać na coś'
z psł. *sъ-voliti 'wyrazić swą wolę, pozwolić, zezwolić'
We współczesnym języku pol. zachowane tylko formy prefigowane od st.pol. zwolić (do-, po-, przy-, zez-, wy-zwolić), to zaś od psł. czasownika prefigowanego *sъvoliti < *voliti 'wyrażać swoją wolę, wybierać'.