braknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wystąpić w niedostatecznej ilości lub stopniu

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	synonimy:	zabraknąć
	sprzeczne:	starczyć wystarczyć

brakło pieniędzy, środków; biletów; miejsca; chleba, żywności; paliwa, węgla, wody; powietrza, tchu; argumentów, informacji; doświadczenia, konsekwencji, odwagi, sił, skuteczności; czasu
brakło czegoś do wygranej, do zwycięstwa

	Komu brakło miejsca, zadowalał się wozem ustawionym na płozach. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	Sam na oglądanie filmów nie liczył. Wiedział, że i tak braknie mu na to czasu. źródło: NKJP: Adam Strączek: Wyznanie lekarza-łapownika, 1995
	Kilku dyrektorów musiało wypowiedzieć niektórym nauczycielom umowy o pracę w zakresie płac, gdy brakło im godzin do wypełnienia etatów [...]. źródło: NKJP: Jolanta Talarczyk: Egzaminacyjny zawrót głowy, Dziennik Zachodni, 2002-12-31
	Z gry w turnieju jestem bardzo zadowolony. Brakło nam szczęścia w finale. źródło: NKJP: (ma.w): Udany debiut studentów, Nowiny Raciborskie, 2006-04-18
	Najważniejsze, że nie braknie ludzi do roboty. Przed bramą pierwszej prywatnej kopalni węgla kamiennego III Rzeczpospolitej kotłują się ludzie, którzy chcą pracować na kapitalistycznych warunkach. źródło: NKJP: Kopalnia pieniędzy, Dziennik Polski, 2002-02-15

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

braknie

Czas przeszły

brakło

Czas przyszły

będzie brakło będzie braknąć

Tryb rozkazujący

niech braknie

Tryb warunkowy

Czas teraźniejszy

brakłoby by brakło

Czas przeszły

bezokolicznik: braknąć

odpowiednik aspektowy: brakować

	+	braknąć	+	(KOMU/CZEMU) + (na CO)
	+	braknąć	+	(KOMU/CZEMU) + (do CZEGO)

Zob. brak I, brakować