pretendent - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. osoba lub grupa osób ubiegająca się o stanowisko, posadę, funkcję lub godność

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

władza państwowa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

synonimy:

aspirant
kandydat

główny, kolejny, najpoważniejszy pretendent
pretendent do fotela, do korony, do stanowiska, do tronu, do władzy; do tytułu; do awansu
grono, lista; rywalizacja pretendentów

	Wyłoniony w konkursie 18 października pretendent na to stanowisko zostanie jednak powołany dopiero po zasięgnięciu opinii ministra kultury i dziedzictwa narodowego. źródło: NKJP: (BES): Kto po Pawle Stojowskim?, Dziennik Polski, 2001-09-17
	Książę [...], szósty w kolejce pretendent do holenderskiego tronu, poślubi w lipcu A., z którą mieszka już od dwóch lat. źródło: NKJP: Książę kurier, Dziennik Polski, 2000-03-14
	Tymczasem nawet były stronnik Jelcyna, obecnie zaś pretendent do fotela kremlowskiego - mer Moskwy[...] oświadczył, że „zdrowie prezydenta” jest najpoważniejszym problemem współczesnej Rosji. źródło: NKJP: Krystyna Kurczab-Redlich: Reżim w łóżku, Dziennik Polski, 1999-01-18
	Cunningham część tych strat odrobił w siódmej i dziewiątej rundzie, ale publikę rozgrzało dopiero jedenaste starcie: jedyne, w którym obaj pretendenci poszli na wymianę ciosów. źródło: NKJP: Rafał Musioł: Diablo mistrzem świata, Dziennik Zachodni, 2006-11-27
	W VI kolejce Amatorskiej Ligi Koszykówki pretendent do finału – ekipa Slamsów zmierzyła się ze składem Green Turey. źródło: NKJP: (asr): Slamsom marzy się finał, Nowiny Raciborskie, 2008-10-28

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

+

pretendent

+

do CZEGO

fr. prétendant

niem. Prätendent