-
2.
książk. stan rzeczy nazwany przez mówiącego nastąpił zaraz po tym, jak zaistniały wymienione przez niego okoliczności -
1) komentarz do całych struktur tematyczno-rematycznych
2) występuje często w połączeniu z tylko: skoro tylko -
wykładnik następstwa
-
Skoro tylko uformowały się pierwsze osiadłe zwierzęta filtrujące, dno morskie uzyskało możliwość wzbogacenia się o kolejny poziom piramidy pokarmowej - stało się obfitym i stabilnym źródłem pożywienia dla dużych drapieżników i ścierwojadów.
źródło: NKJP: Jerzy Dzik: Dzieje życia na Ziemi. Wprowadzenie do paleobiologii, 2003
Skoro katecheta wyjął z kieszeni portfel, w klasie podnosił się szelest zeszytów, szukano na gwałt ołówków, bo można było na wiele sobie pozwolić, ale nie na ominięcie którejś z cytat.
źródło: NKJP: Jan Parandowski: Niebo w płomieniach, 1988
Widocznie tancerze chcieli dla mnie „najlepiej i najzaszczytniej”, bo skorom tylko wpadł w ich gromadę, a oni mnie poznali po skórze jaguara i wzroście, kilku na raz mnie obskoczyło.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1974
Był pewien, że skoro tylko przyjdą, zostaną ugoszczeni.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowcz: Dziecko piątku, 1993
Opiekę ustanawia sąd opiekuńczy, skoro tylko poweźmie wiadomość, że zachodzi prawny po temu powód.
źródło: NKJP: Sejm RP: Kodeks rodzinny i opiekuńczy
-
część mowy: spójnik
podklasa: niewłaściwy
-
skoro _, _
_, skoro _aglutynacja: fakultatywna: skorom, skoroś, skorośmy, skoroście korelat: fakultatywny: to ograniczenia zakresu użycia:nie: Cz. t. rozk.szyk: zmienny: stała antepozycja względem wprowadzanego członu -
Zob. skory
-
stawia się przecinek między zdaniami składowymi