porzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zerwać związek z bliską osobą

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

synonimy:

opuścić
rzucić

	Zastraszony przez reżim Ambasador porzucił nawet kobietę swojego życia, byle się nie narazić. źródło: KWSJP: Daniel Passent: Ambasador, Polityka, 1995, nr 21
	Popełnił samobójstwo w metrze, bo porzuciła go dziewczyna - policjanci są już pewni motywu samobójczej śmierci 24-latka, który w niedzielę w nocy rzucił się pod metro na stacji Racławicka. źródło: KWSJP: BOND: Śmierć w rzece i w metrze, Super Express, 1998, nr 7/4
	Na polecenie Stolicy Apostolskiej porzucił żonę, potem został zesłany do jednego z podrzymskich klasztorów, gdzie miał odbyć pokutę. źródło: KWSJP: Kazimierz Sikorski: Czy powstanie kod szatana?, Super Express, 2006
	Dla Roksany Marcin porzucił inną, która niedawno urodziła jego dziecko. źródło: KWSJP: Piotr Pytlakowski: Mord na skarpie, Polityka, 2005
	A zatem, jeśli właśnie zostałaś porzucona lub doszło do tego wiele lat temu, ale wciąż czujesz się tak, jak gdyby w twoim sercu tkwił ostry nóż, albo może spodziewasz się, że do rozstania może dojść każdego dnia, przejrzyj przygotowany przez nas plan awaryjny na dzień zerwania. źródło: KWSJP: Cosmobiblia rozstań, czyli co robić, gdy wymarzony chłopak puści cię kantem, Cosmopolitan, 2001, nr 03

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	porzuciłem +(e)m porzucił	porzuciłam +(e)m porzuciła	porzuciłom +(e)m porzuciło	porzuciliśmy +(e)śmy porzucili	porzuciłyśmy +(e)śmy porzuciły
2 os.	porzuciłeś +(e)ś porzucił	porzuciłaś +(e)ś porzuciła	porzuciłoś +(e)ś porzuciło	porzuciliście +(e)ście porzucili	porzuciłyście +(e)ście porzuciły
3 os.	porzucił	porzuciła	porzuciło	porzucili	porzuciły

bezosobnik: porzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		porzućmy
2 os.	porzuć	porzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	porzuciłbym bym porzucił	porzuciłabym bym porzuciła	porzuciłobym bym porzuciło	porzucilibyśmy byśmy porzucili	porzuciłybyśmy byśmy porzuciły
2 os.	porzuciłbyś byś porzucił	porzuciłabyś byś porzuciła	porzuciłobyś byś porzuciło	porzucilibyście byście porzucili	porzuciłybyście byście porzuciły
3 os.	porzuciłby by porzucił	porzuciłaby by porzuciła	porzuciłoby by porzuciło	porzuciliby by porzucili	porzuciłyby by porzuciły

bezosobnik: porzucono by

bezokolicznik: porzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: porzuciwszy

gerundium: porzucenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: porzucony

odpowiednik aspektowy: porzucać

Rz_osobowy

+

porzucić

+

KOGO

Zob. rzucić