kapitulować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

w działaniach wojennych rezygnować z walki z powodu przewagi wroga i poddawać się na warunkach przez niego określonych

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

synonimy:

poddawać się

Hel kapitulował; armia, twierdza; Warszawa kapitulowała; oddziały, wojska; państwa; Włochy kapitulowały
kapitulować przed Niemcami, przed Rosjanami...

	Stalin wypowiedział wojnę Japonii. W Tokio zmagały się frakcje: kapitulować czy walczyć do ostatniego żołnierza? źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: 60 lat po Hiroszimie, Polityka, 2005
	27 września kapitulowała Warszawa, broniąca się z niezwykłą zaciętością i uporem mimo ciężkich bombardowań i ostrzału artyleryjskiego, które zamieniły miasto w morze pożarów i ruin. Następnego dnia poddała się twierdza Modlin, ostatni poważny punkt oporu. źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997
	Dzięki tym odkryciom archeologicznym stało się jasne, dlaczego Gibeonici kapitulowali na warunkach nie przynoszących im zaszczytu. Byli to kupcy, którym bliższy był handel niż rzemiosło wojenne. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Ale powróćmy do Modlina. Po raz kolejny Polacy złożyli tu broń przed Rosjanami 9 października 1831 r., a więc po klęsce Powstania Listopadowego. Wówczas kapitulowało ponad 7000 żołnierzy. źródło: NKJP: Paweł Lekki: Wędrówka przez kazamaty, Polityka, 2001-09-01
	[...] jedynym państwem, które nie kapitulowało przed Francuzami i nie miało na to bynajmniej ochoty, była poza Rosją Wielka Brytania. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kapitulowałem +(e)m kapitulował	kapitulowałam +(e)m kapitulowała	kapitulowałom +(e)m kapitulowało	kapitulowaliśmy +(e)śmy kapitulowali	kapitulowałyśmy +(e)śmy kapitulowały
2 os.	kapitulowałeś +(e)ś kapitulował	kapitulowałaś +(e)ś kapitulowała	kapitulowałoś +(e)ś kapitulowało	kapitulowaliście +(e)ście kapitulowali	kapitulowałyście +(e)ście kapitulowały
3 os.	kapitulował	kapitulowała	kapitulowało	kapitulowali	kapitulowały

bezosobnik: kapitulowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kapitulował będę kapitulować	będę kapitulowała będę kapitulować	będę kapitulowało będę kapitulować	będziemy kapitulowali będziemy kapitulować	będziemy kapitulowały będziemy kapitulować
2 os.	będziesz kapitulował będziesz kapitulować	będziesz kapitulowała będziesz kapitulować	będziesz kapitulowało będziesz kapitulować	będziecie kapitulowali będziecie kapitulować	będziecie kapitulowały będziecie kapitulować
3 os.	będzie kapitulował będzie kapitulować	będzie kapitulowała będzie kapitulować	będzie kapitulowało będzie kapitulować	będą kapitulowali będą kapitulować	będą kapitulowały będą kapitulować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kapitulujmy
2 os.	kapituluj	kapitulujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kapitulowałbym bym kapitulował	kapitulowałabym bym kapitulowała	kapitulowałobym bym kapitulowało	kapitulowalibyśmy byśmy kapitulowali	kapitulowałybyśmy byśmy kapitulowały
2 os.	kapitulowałbyś byś kapitulował	kapitulowałabyś byś kapitulowała	kapitulowałobyś byś kapitulowało	kapitulowalibyście byście kapitulowali	kapitulowałybyście byście kapitulowały
3 os.	kapitulowałby by kapitulował	kapitulowałaby by kapitulowała	kapitulowałoby by kapitulowało	kapitulowaliby by kapitulowali	kapitulowałyby by kapitulowały

bezosobnik: kapitulowano by

bezokolicznik: kapitulować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

kapitulując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

kapitulowawszy

gerundium: kapitulowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: kapitulujący

+

kapitulować

+

(przed KIM)

łac. śred. capitulare 'podjąć decyzję; ugodzić się'