-
3.
środek służący do pokonania kogoś lub czegoś
-
ATEMATYCZNY
-
synonimy: broń
-
- główny, ważny; polityczny, prawny; skuteczny oręż; oręż propagandowy
- oręż walki ideologicznej, klasowej, politycznej...
- oręż przeciw/przeciwko lustracji, starości, terroryzmowi...
- oręż w walce z kimś/czymś
- używać czegoś jako oręża
-
Tułaczka wojenna objęła również artystów, którzy pragnęli włączyć się w walkę o odzyskanie niepodległości. Ich orężem były koncerty, recitale i przedstawienia teatralne.
źródło: NKJP: Jolanta Chwastyk-Kowalczyk: Muzyka i teatr na łamach londyńskiego „Dziennika Polskiego” w latach 1940-1943, 2005
Świadkowie incognito pojawili się w listopadzie 1995 r. jako jeden z oręży w walce z narastającą przestępczością.
źródło: NKJP: Uchwała Sądu Najwyższego, Gazeta Wyborcza, 1999-01-21
Nie myśmy wybrali ropę naftową jako oręż do budowania państwa. Ropa naftowa jest naszym przeznaczeniem.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005
Sprawa zrobiła się głośna, bo z marszu przekuto ją na oręż polityczny.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oręż
oręże
D. oręża
oręży
rzadziej orężów
C. orężowi
orężom
B. oręż
oręże
N. orężem
orężami
Ms. orężu
orężach
W. orężu
oręże
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ oręż + (przeciw/przeciwko KOMU/CZEMU) -
psł. *o(b)rǫžьje 'wyposażenie, sprzęty, narzędzia, zwłaszcza narzędzia walki, uzbrojenie, broń'
Polska postać oręż utworzona wtórnie od pierwotnego rzeczownika zbiorowego oręże 'narzędzia walki'