-
2.
książk. niewielka piwniczna cela więzienna w niemieckich obozach koncentracyjnych odznaczająca się bardzo surowymi warunkami -
[buŋkier] lub [bunkier]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: cela
-
- obozowy bunkier; bunkier głodowy
- umrzeć w bunkrze
-
Postanowiono upamiętnić pobyt św. Maksymiliana Kolbe w obozie koncentracyjnym KL-Auschwitz i jego męczeńską śmierć w bunkrze głodowym.
źródło: NKJP: Klisze pamięci, Dziennik Polski, 1998-08-21
Trafił Pan do bunkra śmierci.
- To był świat wielkości 90 na 90 centymetrów. [...] Panowała wieczna ciemność, nie liczyły się dni ani noce.źródło: NKJP: Alicja Bartuś: Życie zamienione w obraz, Dziennik Polski, 1999-01-11
Mężczyźni mieli jeszcze gorsze bunkry, całe pod ziemią. Musieli tam stać na ten ziąb po kolana w wodzie.
źródło: NKJP: Zofia Nałkowska: Medaliony, 1946
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bunkier
bunkry
D. bunkra
bunkrów
C. bunkrowi
bunkrom
B. bunkier
bunkry
N. bunkrem
bunkrami
Ms. bunkrze
bunkrach
W. bunkrze
bunkry
-
niem. Bunker