pozabijać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, w sposób niezależny od człowieka, śmierć wielu osób lub zwierząt

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

Grad zniszczył też dachy domów z mocnej cementowej dachówki, pozabijał dziesiątki ptaków i małych dzikich zwierząt.

źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

Łódź mogła strzaskać burty i pozabijać ludzi.

źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949

Nie o siebie obawiali się, lecz o zaginionych, których podobny obwał, gdyby znajdowali się blisko, mógł poranić lub pozabijać.

źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozabijałem +(e)m pozabijał	pozabijałam +(e)m pozabijała	pozabijałom +(e)m pozabijało	pozabijaliśmy +(e)śmy pozabijali	pozabijałyśmy +(e)śmy pozabijały
2 os.	pozabijałeś +(e)ś pozabijał	pozabijałaś +(e)ś pozabijała	pozabijałoś +(e)ś pozabijało	pozabijaliście +(e)ście pozabijali	pozabijałyście +(e)ście pozabijały
3 os.	pozabijał	pozabijała	pozabijało	pozabijali	pozabijały

bezosobnik: pozabijano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pozabijajmy
2 os.	pozabijaj	pozabijajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozabijałbym bym pozabijał	pozabijałabym bym pozabijała	pozabijałobym bym pozabijało	pozabijalibyśmy byśmy pozabijali	pozabijałybyśmy byśmy pozabijały
2 os.	pozabijałbyś byś pozabijał	pozabijałabyś byś pozabijała	pozabijałobyś byś pozabijało	pozabijalibyście byście pozabijali	pozabijałybyście byście pozabijały
3 os.	pozabijałby by pozabijał	pozabijałaby by pozabijała	pozabijałoby by pozabijało	pozabijaliby by pozabijali	pozabijałyby by pozabijały

bezosobnik: pozabijano by

bezokolicznik: pozabijać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pozabijawszy

gerundium: pozabijanie

imiesłów przymiotnikowy bierny: pozabijany

+

pozabijać

+

KOGO/CO

Zob. bić