biuro rzeczy znalezionych

W czasie podróży żona Aleksandra zgubiła drogocenny naszyjnik z naturalnych pereł, będący częścią kosztowności ordynacji słobickiej. Okazało się jednak, że pewien uczciwy znalazca przekazał go do biura rzeczy znalezionych.

źródło: NKJP: Lech Słodownik: Aleksander zu Dohna - ostatni książę ze Słobit (część 5), prasa, 2004

W miniony poniedziałek Mateusz wracał z mamą ze szkoły autobusem A. Zostawił w nim pożyczone skrzypce. Szukał już ich w MPK, w biurze rzeczy znalezionych. Bez efektu.

źródło: NKJP: Mateusz bez instrumentu nie może się uczyć i grać w zespole, prasa, 1999

Urzędniczek z biur rzeczy znalezionych nic już właściwie nie dziwi. [...] Najczęściej trafiają się kluczyki samochodowe, torebki, puste portfele oraz plecaki i telefony komórkowe. Ale był i taki przypadek, że dziecko znalazło na jakimś skwerku zwitek dolarów, równowartość 40 tysięcy złotych. Opiekunowie oddali pieniądze i nawet nie żądali znaleźnego.

źródło: NKJP: Biuro rzeczy zapomnianych, Dziennik Polski, 2000-07-01

Mój mąż przez całe życie był uczciwy. Nigdy nikogo by nie oszukał, a jak znalazł na ulicy złotówkę, odnosił ją do biura rzeczy znalezionych.

źródło: NKJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997