rzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. kamieniem

  • 1.

    trzymając coś w ręce, wykonać gwałtowny ruch i w jego końcowej fazie wypuścić to z ręki, w wyniku czego przedmiot ten zaczyna się poruszać w powietrzu z dużą prędkością
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    ruch i spoczynek

    • rzucić bombę, butelkę, granat, kotwicę, niedopałek, papierosa
    • rzucić butelką, granatem, kamieniem, krzesłem, kubkiem, oszczepem, przedmiotem, szklanką, talerzem; kostką, monetą; kolegą, przeciwnikiem, rywalem
    • rzucić do morza, do rzeki, do wody
    • rzucić na chodnik, na podłogę, na ulicę, na ziemię
    • rzucić o podłogę, o ziemię; o mur, o ścianę
    • rzucić w katechetę, w kolegę, w nauczyciela, w siostrę
  • Do końca przedszkola Franek był nieobliczalny: potrafił rzucić kamieniem w siostrę cioteczną, popchnąć kolegę na mostku.

    źródło: NKJP: Joanna Wojciechowska, Jagna Knittel, Feliks Felicki: Kocham cię, ale masz szlaban, Gazeta Wyborcza, 1999-07-31

    - Odkąd zaczęłam uczyć religii, zaczęły się moje problemy z uczniami. Kiedyś na lekcji jeden z nich rzucił we mnie piórnikiem - powiedziała nam katechetka.

    źródło: KWSJP: Krzysztof Świercz: Katechetka bije kijem, Super Express, 1998, nr 2/4

    Z wściekłości rzucił o ścianę kubkiem.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem, 2005

    Gdy płynąłem promem przez fiordy, jeden z turystów niemieckich rzucił niedopałek cygara do morza.

    źródło: KWSJP: Ewa Modrzejewska: Do ślubu z kanclerzem Niemiec. Aktor Jan Kociniak opowiada nam o „Wielokropku”, swoim małżeństwie i podróżach, Super Express, 1998, nr 2/4

    Jeden z klientów rozczarował się tradycyjną, mniej soczystą szynką i... rzucił ją na ladę.

    źródło: KWSJP: Grażyna Saniewska: Nie zawsze różowa szynka i gęsta śmietana jest zdrowa, Gazeta Wrocławska, 1999, nr 12/06

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucę
    rzucimy
    2 os. rzucisz
    rzucicie
    3 os. rzuci
    rzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłem
    +(e)m rzucił
    rzuciłam
    +(e)m rzuciła
    rzuciłom
    +(e)m rzuciło
    rzuciliśmy
    +(e)śmy rzucili
    rzuciłyśmy
    +(e)śmy rzuciły
    2 os. rzuciłeś
    +(e)ś rzucił
    rzuciłaś
    +(e)ś rzuciła
    rzuciłoś
    +(e)ś rzuciło
    rzuciliście
    +(e)ście rzucili
    rzuciłyście
    +(e)ście rzuciły
    3 os. rzucił
    rzuciła
    rzuciło
    rzucili
    rzuciły

    bezosobnik: rzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzućmy
    2 os. rzuć
    rzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzuciłbym
    bym rzucił
    rzuciłabym
    bym rzuciła
    rzuciłobym
    bym rzuciło
    rzucilibyśmy
    byśmy rzucili
    rzuciłybyśmy
    byśmy rzuciły
    2 os. rzuciłbyś
    byś rzucił
    rzuciłabyś
    byś rzuciła
    rzuciłobyś
    byś rzuciło
    rzucilibyście
    byście rzucili
    rzuciłybyście
    byście rzuciły
    3 os. rzuciłby
    by rzucił
    rzuciłaby
    by rzuciła
    rzuciłoby
    by rzuciło
    rzuciliby
    by rzucili
    rzuciłyby
    by rzuciły

    bezosobnik: rzucono by

    bezokolicznik: rzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy

    gerundium: rzucenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucony

    odpowiednik aspektowy: rzucać

  • Rzosobowy + rzucić +
    CO + DOKĄD
    Rzosobowy + rzucić +
    CZYM + w KOGO/CO
    Rzosobowy + rzucić +
    KIM/CZYM + o CO
  • psł. *ŕutiti (/ *rutiti / *rǫtiti) 'miotać, ciskać, rzucać; burzyć, rozwalać'