wygarnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ruchem ręki albo trzymanego w niej narzędzia spowodować, że pewne przedmioty przestały się znajdować wewnątrz czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

hiperonimy:

usunąć
wyjąć

	Wygarnąłem z ostatniej skrzyni cztery komplety naboi. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005
	- Pali pan? Pan Bolesław kiwnął głową, wygarnął trzy sztuki i szybkim małpim ruchem schował do kieszeni. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
	Od nowa zaczynał się obrzęd: z popielnika, z paleniska trzeba było wygarnąć popiół, z piwnicy przynieść kolejne wiadra z węglem, przygotować gazety, połupać na drzazgi smolne drewienka. źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zapomniany Kraków, 2007
	Po ciemku mężczyźni znieśli młockarnie i worki z ryżem, kobiety wielkimi miotłami wygarnęły ze spękań ziemi pojedyncze nawet ziarenka. źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Chiny, Gazeta Wyborcza, 1998-05-22
	Wrzucił do swego worka oficerskiego cały dobytek, brudny i czysty, wygarnięty z szafy, zawiązał i ścisnął pasami. źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygarnąłem +(e)m wygarnął	wygarnęłam +(e)m wygarnęła	wygarnęłom +(e)m wygarnęło	wygarnęliśmy +(e)śmy wygarnęli	wygarnęłyśmy +(e)śmy wygarnęły
2 os.	wygarnąłeś +(e)ś wygarnął	wygarnęłaś +(e)ś wygarnęła	wygarnęłoś +(e)ś wygarnęło	wygarnęliście +(e)ście wygarnęli	wygarnęłyście +(e)ście wygarnęły
3 os.	wygarnął	wygarnęła	wygarnęło	wygarnęli	wygarnęły

bezosobnik: wygarnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wygarnijmy
2 os.	wygarnij	wygarnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygarnąłbym bym wygarnął	wygarnęłabym bym wygarnęła	wygarnęłobym bym wygarnęło	wygarnęlibyśmy byśmy wygarnęli	wygarnęłybyśmy byśmy wygarnęły
2 os.	wygarnąłbyś byś wygarnął	wygarnęłabyś byś wygarnęła	wygarnęłobyś byś wygarnęło	wygarnęlibyście byście wygarnęli	wygarnęłybyście byście wygarnęły
3 os.	wygarnąłby by wygarnął	wygarnęłaby by wygarnęła	wygarnęłoby by wygarnęło	wygarnęliby by wygarnęli	wygarnęłyby by wygarnęły

bezosobnik: wygarnięto by

bezokolicznik: wygarnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wygarnąwszy

gerundium: wygarnięcie

imiesłów przymiotnikowy bierny: wygarnięty

odpowiednik aspektowy: wygarniać

+

wygarnąć

+

CO + (SKĄD) + (CZYM)

Zob. garnąć