wytrąbić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. wypić szybko i łapczywie

Przeważnie odnoszone do picia napojów alkoholowych, często do picia wprost z butelki.

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

hiperonimy:

wypić

wytrąbić całą karafkę, cały kufel, litr, parę butelek, ileś piw, wódkę, zawartość czegoś
wytrąbić coś do dna, do końca
wytrąbić coś z kumplem
wytrąbić w ciągu iluś minut
wytrąbić wspólnie
móc, zdążyć wytrąbić

	Chwycił butelkę i wytrąbił połowę zawartości. źródło: KWSJP: W. Hagedorny: Pijak i diabeł, Tygodnik Ciechanowski, 2004-05-15
	Zochna Pitrasiewiczowa na przykład wyczuwała [...], ile piwa wytrąbił mecenas, chociaż on sam za żadne skarby nie mógł odtworzyć tego z pamięci... źródło: KWSJP: Michał Choromański: Dygresje na temat kaloszy, 1966
	Przeżegnał się i dokonał fachowego włamania do kredensu, gdzie znalazł i wytrąbił parę butelek soku. źródło: KWSJP: Tadeusz Tomkiewicz, Wojciech Strójwąs, Wojciech Słoń, Bronisław Piątkowski: Gazetka gminna, Wieś, 1953, nr 387
	[...] kwestarz podniósł kufel i odchyliwszy się mocno do tyłu, wytrąbił zawartość do dna. źródło: KWSJP: Tadeusz Kwiatkowski: Siedem zacnych grzechów głównych, 1954
	Dziś po kilku już wytrąbionych kieliszkach truchlał przed Burem jak zając. źródło: KWSJP: Anna Glińska: Powrót do Santa Cruz, 1972

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrąbiłem +(e)m wytrąbił	wytrąbiłam +(e)m wytrąbiła	wytrąbiłom +(e)m wytrąbiło	wytrąbiliśmy +(e)śmy wytrąbili	wytrąbiłyśmy +(e)śmy wytrąbiły
2 os.	wytrąbiłeś +(e)ś wytrąbił	wytrąbiłaś +(e)ś wytrąbiła	wytrąbiłoś +(e)ś wytrąbiło	wytrąbiliście +(e)ście wytrąbili	wytrąbiłyście +(e)ście wytrąbiły
3 os.	wytrąbił	wytrąbiła	wytrąbiło	wytrąbili	wytrąbiły

bezosobnik: wytrąbiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytrąbmy
2 os.	wytrąb	wytrąbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrąbiłbym bym wytrąbił	wytrąbiłabym bym wytrąbiła	wytrąbiłobym bym wytrąbiło	wytrąbilibyśmy byśmy wytrąbili	wytrąbiłybyśmy byśmy wytrąbiły
2 os.	wytrąbiłbyś byś wytrąbił	wytrąbiłabyś byś wytrąbiła	wytrąbiłobyś byś wytrąbiło	wytrąbilibyście byście wytrąbili	wytrąbiłybyście byście wytrąbiły
3 os.	wytrąbiłby by wytrąbił	wytrąbiłaby by wytrąbiła	wytrąbiłoby by wytrąbiło	wytrąbiliby by wytrąbili	wytrąbiłyby by wytrąbiły

bezosobnik: wytrąbiono by

bezokolicznik: wytrąbić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytrąbiwszy

gerundium: wytrąbienie

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytrąbiony

odpowiednik aspektowy: trąbić

Rz_osobowy

+

wytrąbić

+

CO

Zob. trąba