pieśń - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

utwór muzyczny z tekstem, przeznaczony do śpiewu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

muzyka

pieśń adwentowa, biesiadna, błagalna, bojowa, bożonarodzeniowa, cygańska, dziadowska, dziękczynna, góralska, kościelna, kurpiowska, legionowa, liturgiczna, ludowa, maryjna, miłosna, nabożna, operowa, pasyjna, patriotyczna, pochwalna, powstańcza, pożegnalna, religijna, rewolucyjna, sakralna, weselna, wielkopostna, żałobna
pieśń chwały, triumfu, zwycięstwa
pieśń na czyjąś cześć
pieśni i tańce
muzyka, słowa do pieśni
pieśń rozbrzmiewa
intonować, komponować, odśpiewywać, nucić, śpiewać, układać, wykonywać, wznosić pieśń

	Tak dobrze było siedzieć na jej kolanach i słuchać bajek, wspomnień lub pieśni powstańczych. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
	Wesoły Staś, dusza towarzystwa i mistrz pieśni biesiadnej, zapewniał pogodny nastrój wesela. źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
	Krótkim recitalem, w którym nie zabrakło radosnych pieśni i pełnych zadumy utworów, udowodniła, że jest jedną z najwspanialszych polskich wokalistek. źródło: NKJP: (GZL): Zaśpiewali aniołom, Dziennik Polski, 2001-10-02
	Popłynęły kolejne zwrotki pieśni, z którą jakoś nie zetknąłem się na żadnym z moich harcerskich obozów. Nastrój zrobił się beztroski i w ten sposób zeszła jakoś noc i ranek. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Chmury na pogodnym niebie, Gazeta Wyborcza, 1998-04-30

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

psł. *pěsnь 'śpiewanie; to, co się śpiewa; pieśń'

Forma prasłowiańska to pierwotnie nazwa czynności (wtórnie skonkretyzowana) od psł. *pěti 'śpiewać'; zob. piać