-
3.
jęz. cecha głoski opierającej się na brzmieniu powstającym wtedy, gdy struny głosowe drżą i przylegają do siebie tak, że nie przepływa między nimi powietrze -
Dźwięcznością nazywamy również kryterium podziału głosek z punktu widzenia pracy więzadeł głosowych w momencie artykulacji. Ze względu na to kryterium głoski mogą przybrać jedną z dwu wartości: dźwięczna lub bezdźwięczna.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
sprzeczne: bezdźwięczność
-
[...] większość Polaków nie wymawia już dźwięcznego v w wyrazach takich jak swój, twój, kwas [...]. Dźwięczność zachowała się tu jeszcze w języku mieszkańców dawnych Kresów [...].
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Ponieważ nasz język nie zachowuje na końcu słów dźwięczności (w przeciwieństwie np. do francuskiego), pierwotny deżdż przekształcił się w deszcz i ta wtórna postać - z bezdźwięcznym wygłosem „szcz” - przyjęła się w całej odmianie: deszczu, deszczowi, deszczem.
źródło: NKJP: Jan Miodek: Rzecz o języku. Dżdżownica po dżdżu, Dziennik Zachodni, 2008-02-15
S i z występują w wersji zarówno dźwięcznej, jak i bezdźwięcznej. Zwykle przyjmują dźwięczność sąsiadujących głosek, w przypadku pozycji między samogłoskami wymowa jest różna w zależności od wyrazu i regionu geograficznego.
źródło: NKJP: Internet
[...] gdy d znajduje się przed ch ulega upodobnieniu pod względem dźwięczności, czyli przechodzi w t.
źródło: NKJP: Internet
Nasz aparat mowy pracuje bardzo podobnie przy wymowie głosek S i Z, K i G, F i W, P i B, jedyna różnica to dźwięczność, z jaką je wymawiamy.
źródło: NKJP: Marcin Kijak: Jak uczyć się do egzaminów?, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dźwięczność
dźwięczności
D. dźwięczności
dźwięczności
C. dźwięczności
dźwięcznościom
B. dźwięczność
dźwięczności
N. dźwięcznością
dźwięcznościami
Ms. dźwięczności
dźwięcznościach
W. dźwięczności
dźwięczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. dźwięk