dźwięczność

Również sopran Marii Domańskiej jako Alicji, powiernicy Łucji, odznaczał się dawno już nie słyszaną dźwięcznością.

źródło: NKJP: Pani zabija pana..., Dziennik Polski, 1999-07-07

Kiedy odpadnie poważne wsparcie ze strony dekoracji, podstawowym wymogiem wobec aktora będzie dźwięczność jego głosu.

źródło: NKJP: Małgorzata Leyko: Reżyser masowej wyobraźni: Max Reinhardt i jego teatr dla pięciu tysięcy, 2002

Z niezwykłą łatwością przechodził z dolnych rejestrów, w których brzmiał nie mniej potężnie niż Barry White, w górne, gdzie z kolei jego głos nie ustępował dźwięcznością chociażby altowemu saksofonowi Paula Desmonda.

źródło: NKJP: Piotr Iwicki, Olaf Szewczyk: Wczoraj skończył się Warsaw Summer Jazz Days, Gazeta Wyborcza, 1994-06-27

Ich skowyt, z początku wyraźny, szybko stracił dźwięczność. Przypominał odgłosy zza ściany. Stłumione i zniekształcone.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008

[...] ich młotki stukające o hamulce miały suchy, wysoki ton, jakby zmrożony metal utracił całą dźwięczność.

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955