głupiec
-
mężczyzna uważany za głupiego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- stary; ostatni, zwykły; biedny, naiwny głupiec
- głupcy wierzą w coś
- być głupcem
-
[...] tylko głupiec wierzy w miłość młodego chłopca i przysięgi nierządnicy.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Słuchaj, ty głupcze, mam tu coś do załatwienia i chcę być sam [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
Ot i moje gospodarstwo - rzucił od niechcenia. Towarzystwo milczało, a nim wstrząsnęła nagła złość. Czy wiecie, głupcy, ile wysiłku kosztowało mnie zbudowanie tego wszystkiego? - pytał ich w duchu.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. głupiec
głupcy
ndepr głupce
depr D. głupca
głupców
C. głupcowi
głupcom
B. głupca
głupców
N. głupcem
głupcami
Ms. głupcu
głupcach
W. głupcze
rzadziej głupcu
głupcy
ndepr głupce
depr -
Zob. głupi