psycha
-
pot. niefizyczna część człowieka obejmująca ogół jego myśli, uczuć i usposobienia
-
Wyraz często używany w odniesieniu do ogólnego stanu psychicznego człowieka.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
-
- chora; mocna, słaba, zryta psycha
- psycha komuś siada
-
Są dwa powody, z których polskiemu żołnierzowi może klęknąć psycha po misji: pierwszy, kiedy wraca bez ręki, nogi albo ma inne uszkodzenia wewnętrzne (około 700 osób), a drugi — kiedy rodzina mu się sypie.
źródło: KWJP: Ewa Kaleta: Selfie z bohaterem, Duży Format, 2016-05-05
Gdy [...] przychodzi w Polsce zima, wielu biegaczy chowa buty do szafy. Trzeba trochę silniejszej psychy, by biegać w mrozie.
źródło: KWJP: Oddajemy stadiony biegaczom, Gazeta Wyborcza, 2019-09-14
Skąd pan czerpie tę motywację? - Ja mam psychę mocną. Jakbym miał zjechaną, to byłoby ze mną źle, może bym się stoczył.
źródło: KWJP: Damian Bąbol: Nie ma rzeczy niemożliwych, Gazeta Lokalna — Łódź, 2014-04-04
Jak z pudła wyszedł, był o połowę mniejszy. Kryminał mu siadł na psychę, a może to, co zrobił. Cała agresja z niego wyszła, zupełnie się wyciszył.
źródło: NKJP: Marek Lubaś - Harny: Oskarżam cię, Gazeta Krakowska, 2004-04-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. psycha
psychy
D. psychy
psych
C. psysze
psychom
B. psychę
psychy
N. psychą
psychami
Ms. psysze
psychach
W. psycho
psychy
-
gr. psychē 'dusza'
-
Zob. też: