-
2.
przest. taki, który przez swój dźwięk, kolor czy charakter wywołuje wrażenie smutku, kojarzy się z czymś pesymistycznym lub melancholijnym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
Wisiała nad światem zima, która lada dzień miała się zwalić [...] na tajemne potoki, którymi we wszystkich kierunkach poorane były wzgórza, na doliny, w których rozsiadły się bogate wsie, na pola zesmutniałe, które zasypiały bezczynne, tęskliwe.
źródło: Józef Prorok: Pokolenie zbójników, 1947 (pbc.gda.pl)
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. zesmutniały
zesmutniały
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniała
D. zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałej
C. zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałej
B. zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniałą
N. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałą
Ms. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałej
W. zesmutniały
zesmutniały
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniała
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. zesmutniali
zesmutniali
zesmutniałe
zesmutniałe
D. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
C. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
B. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałe
N. zesmutniałymi
zesmutniałymi
zesmutniałymi
zesmutniałymi
Ms. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
W. zesmutniali
zesmutniali
zesmutniałe
zesmutniałe
-