-
1.a
przest. zasmucony - taki, który odczuwa smutek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
Zesmutniały więc i strapiony, zdał jednak na wolę bożą swoje zmartwienie, przyjmując je jako jedną jeszcze próbę w ciągu żywota zesłaną.
źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
Jedną niewiadomą będzie nowy prezydent, drugą nowy parlament. Mogą w nim dojść do głosu np. nurty chadeckie, dotąd marginesowe, w Magdalence mało reprezentowane. A więc nie „katolicy otwarci” [...], ale różni [...] rozwścieczeni na zesmutniałą i w rozlicznych posiadłościach pokutującą pezetpeerię.
źródło: Jan Prokop: Czemu jest tak źle, skoro jest tak dobrze?, Kultura, 1990-07/08 (ceeol.com)
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. zesmutniały
zesmutniały
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniała
D. zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniałej
C. zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałemu
zesmutniałej
B. zesmutniałego
zesmutniałego
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniałą
N. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałą
Ms. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałej
W. zesmutniały
zesmutniały
zesmutniały
zesmutniałe
zesmutniała
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. zesmutniali
zesmutniali
zesmutniałe
zesmutniałe
D. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
C. zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
zesmutniałym
B. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałe
N. zesmutniałymi
zesmutniałymi
zesmutniałymi
zesmutniałymi
Ms. zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
zesmutniałych
W. zesmutniali
zesmutniali
zesmutniałe
zesmutniałe
-