UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

skądże

Chronologizacja

XV w., SStp

Pochodzenie

Zob. skąd
Zob. że

1. Skądże miałbym to wiedzieć?

Definicja

mówiący uważa, że nie jest dobrze myśleć, że wie coś o prawdziwości tego, o czym mowa

Kategoria znaczeniowa

wykładnik pytania

Cytaty

Co się stało z tamtym dzieckiem? Skądże mam wiedzieć, legenda rodzinna o tym nie wspomina.

źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010

- Steniusiu! Miej litość nade mną... - szlocha już prawie pan Mufka. - Wszak wiesz, że krwi bym ci z serca utoczył! Skądże ci wezmę herbaty?

źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005

- Ich bin schon neun Jahre krank. Po niemiecku, bezbłędnie, każde słowo jak się należy. A skądże to - myślę - ojciec po niemiecku umie? Zdawało się, znam dobrze swojego ojca.

źródło: NKJP: Henryk Sekulski: Przebitka, 2001

- Pytał pan, czy nie podejrzewam kogoś o zamordowanie inżynierowej Jarzęckiej. A skądże ja mógłbym kogoś podejrzewać?!

źródło: NKJP: Zygmunt Zeydler-Zborowski: Czarny mercedes, 1958

Jego niewzruszony upór rozdrażniał mnie. Był dla mnie czymś nowym, niespodziewanym w jego usposobieniu. Skądże brało się tyle nieustępliwości w młodym czerwonoskórym?

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

Odmiana

część mowy: modyfikator deklaratywności

podklasa: operator zdania pytajnego

Składnia

skądże_
Zd.pyt.
szyk: stały: na początku zdania, rzadziej po inicjalnym A

2. Ja go oczerniam? Skądże!

Definicja

mówiący zaprzecza temu, co zostało powiedziane, sądząc, że to nie jest dobre, że rozmówca sądzi, że to, co powiedziane, jest prawdą

Kategoria znaczeniowa

wykładnik niezgody

Relacje znaczeniowe

(quasi)synonimy:  akurat II, gdzie tam, gdzież tam, nic podobnego
(quasi)antonimy:  otóż to, owszem, właśnie

Cytaty

- Gorszę cię?
- Skądże.

źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994

- Przynajmniej wyciera po sobie? - spytała.
- Skądże! - rzuciłem z oburzeniem. - Właśnie wtedy najbardziej się śpieszy.

źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972

- Niech pan mnie źle nie wspomina - szepnąłem. - A ty mojej pomocy - poprosił.
- Ale skądże, nigdy! - zawołałem.

źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960

- Dobrze, pozdrowię. Coś się stało?
- Nie, skądże, nic się nie stało.

źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997

— Mam nadzieję, że przynajmniej pan nie jest w to zamieszany?
— Ja? Skądże!

źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006

Odmiana

część mowy: komentarz metatekstowy

podklasa: dopowiedzenie

Składnia

/skądże/
ograniczenia zakresu użycia:
nie: po Zd. rozk
szyk: stały: stały
obligatoryjny poprzedzający kontekst
Data ostatniej modyfikacji: 18.03.2019
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj