Odmiana
część mowy: operator metapredykatywny
Pochodzenie
Prawdopodobnie jest to wariant dialektalnego wyrażenia do kna / do knu 'zupełnie', gdzie kien (lub kień) to 'obcięty pień drzewa, konar' z psł. dial. *kъnъ (lub *kъnь) '(obrąbany) pień drzewa, kloc', od czego także knieja (zob.).
Definicja
Wymowa
[do cna]
Kategoria znaczeniowa
wykładnik stopnia cechy
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | do gruntu, do imentu, do spodu | |
| (quasi)synonimy: | całkiem, całkowicie, do szczętu, kompletnie II, zupełnie |
Cytaty
|
Opinia publiczna uważała, że urząd celny jest do cna skorumpowany i wymaga zasadniczej reformy. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999 |
|
|
[...] obozowaliśmy w głębi lasu, dwa kilometry od Krzyża na rogatkach, więc nie było potrzeby wystawiać czatów, tym bardziej że chłopcy byli do cna wyczerpani i pożytek z takiego czuwania byłby co najwyżej teoretyczny [...]. źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985 |
|
|
To chyba zrozumiałe, że fascynacji tą kobietą mój ojciec uległ do cna. Był przecież poetą, na kilometr potrafił wyczuć w człowieku owo tajemnicze „coś”. źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998 |
|
|
Mróz ścinał powietrze, osada ginęła wśród przepastnych zasp, w śniegu przekopywano korytarze, głębokie jak okopy z czasów pierwszej wojny światowej. Z zawianych namiotów sterczały tylko dachy, a kopce ziemianek śnieg potrafił nocą zasypać do cna z drzwiami i oknami. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978 |
Składnia
| do cna _ Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej wyczerpywanie się, ubywanie czegoś |
||
| szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: zmienny |