UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

bezdźwięczność

Chronologizacja

1870, Izraelita, nr 27, polona.pl
Użycie metaforyczne

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	bezdźwięczność	bezdźwięczności
D.	bezdźwięczności	bezdźwięczności

C.	bezdźwięczności	bezdźwięcznościom
B.	bezdźwięczność	bezdźwięczności
N.	bezdźwięcznością	bezdźwięcznościami
Ms.	bezdźwięczności	bezdźwięcznościach
W.	bezdźwięczności	bezdźwięczności

Inne uwagi

Zwykle lp

Pochodzenie

Od: bez dźwięku (zob. bez II, dźwięk)

1. głosu

Definicja

cecha czegoś, co charakteryzuje się cichym i przytłumionym brzmieniem

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii dźwięki

Połączenia

bezdźwięczność głosu

Cytaty

Objawy niedomykalności fałdów głosowych to: męczliwość głosu, nawracające chrypki, bezdźwięczność głosu, okresowa afonia.

źródło: Internet: komlogo.pl

2. komputera

Definicja

cecha czegoś, co nie jest źródłem żadnych dźwięków

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii dźwięki

Cytaty

Na początku [...], paradoksalnie, irytowała mnie bezdźwięczność komputera.

źródło: Adam Zagajewski: Poeta rozmawia z filozofem, 2007 (books.google.pl)

Lekkość działania klamki oraz bezdźwięczność szyny sprawiają, że to doskonale rozwiązanie do każdego pomieszczenia.

źródło: Internet: omnisklep.pl

3. głoski

Definicja

jęz.

cecha głoski opierającej się na brzmieniu powstającym wtedy, gdy wiązadła głosowe są rozsunięte, a struny głosowe nie drgają

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język mówienie

Relacje znaczeniowe

sprzeczne:

dźwięczność

Połączenia

bezdźwięczność głoski, spółgłoski, wygłosu

Cytaty

[...] w języku polskim jedną z cech diakrytycznych, która może odróżniać od siebie wyrazy, jest dźwięczność i bezdźwięczność spółgłosek.

źródło: Tadeusz Milewski: Językoznawstwo, 1976 (books.google.pl)

Z odmienności polskiego nawyku artykulacyjnego, polegającego na bezdźwięczności wygłosu absolutnego w języku polskim, wynikają [...] błędy w utrzymaniu dźwięczności rosyjskich wygłosowych spółgłosek sonornych, występujących w grupach spółgłoskowych .

źródło: Franciszek Grucza: Z problematyki błędów obcojęzycznych, 1978 (books.google.pl)

Niemieckie nazwy z drugimi członami -burg, -berg wykazywały na gruncie polskim wahania dotyczące dźwięczności lub bezdźwięczności wygłosowej spółgłoski.

źródło: Onomastica, 1994 (books.google.pl)

Data ostatniej modyfikacji: 24.01.2022