pot.
mówiący uważa, że to, co mówi, nie może być nieprawdą, chociaż rozmówca mógłby sądzić, że może
|
No to może od razu przywrócić dyby, pręgierz i tortury? Na bank odstraszą!
źródło: NKJP: Internet
|
|
Mówię wam, to wszystko byłoby nic, ale to, co potem zobaczyłem, sprawiło, że szczęka mi opadła. A gdybym miał sztuczną, to na bank bym ją zgubił.
źródło: NKJP: Małgorzata Strękowska-Zaremba: Detektyw Kefirek i pierwszy trup, 2011
|
|
Dotarło do mnie, że pachnie nie tylko jakimiś, na bank zagranicznymi, perfumami, ale przede wszystkim wódką.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
|
|
Teraz wybieramy się na Erasmusa do Madrytu – mówi Dorota. – Ale na bank weźmiemy tam nasze rowery – dodaje z uśmiechem Krysia.
źródło: NKJP: Paulina Korbut: Na dwóch kółkach przejechali całą Islandię, Manko, 2009-01-10
|
na bank _ |
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. rozk., pyt., optat.
|
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: zmienny, neutralna antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 28.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN