mówiący sądził, że coś się stanie, ale to się nie stało
wykładnik negacji oczekiwań / zaprzeczania
Siedzimy, czekamy i czekamy, wreszcie słyszymy, że ktoś wchodzi do sieni. Zaraz będzie wesoło. Nadsłuchujemy, a tu nic .
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1997
Wydawało się, że to będzie niezwykłe, jak wybuch wulkanu, trzęsienie ziemi, czy choćby zarżnięcie dużego knura. A tu nic ; szaro, brudno, kolejki, pachnie koszarami.
źródło: NKJP: Witold Charłamp: Kraj, Kultura, 1989
Nawet moje drewniane ucho potrafiłoby wyłapać w tej poezji jakiś ton fałszywy: a tu nic , czysty dźwięk spiżowego dzwonu wiary, miłości i nadziei.
źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: komentarz przyzdaniowy
a tu nic
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. pyt., optat., rozk.
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: stały: postpozycja względem obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu
Data ostatniej modyfikacji: 16.04.2015
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN