- Piwa tedy, piwa, panie Bartłomieju - zatarł dłonie Jan Hofrichter, jeden z bogatszych kupców miasta. - Nasz to trunek, piwo, winem niechaj szlachta i różni pankowie trzewia sobie kwaszą... Z przeproszeniem waszej wielebności... - Nic to - uśmiechnął się ksiądz Jakub von Gall, proboszcz od świętego Jana Ewangelisty. - Jam już nie szlachcic, jam pleban. A pleban, jak z samej nazwy zgadniesz, zawżdy z ludem, tedy i mnie piwem gardzić nie przystoi. A napić się mogę, bo nieszpór odprawiony.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Teraz przydałaby się i dłoń na przegubie, Adam nie nadąża za Ojcami, nogi gubią trop, ale nic to, spacer dokończyć należy, szuka wzrokiem Ojców, przymyka jedno oko, jeden Ojciec ukrył się za drzewem i daje mu znać, żeby podszedł, popatrzył.
źródło: NKJP: Wojciech Kuczok, Senność, 2009
I nic to, że większość z owych panów położyła głowy podczas Wielkiego Terroru, skoro z ich krwi zrodziły się rzesze następców.
źródło: NKJP: Pejzaż - Biesiadny savoir-vivre, Dziennik Polski, 2002-01-12
Nic to, że łajzowaty - ważne, że demon.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005
Składnia
/nic to/ możliwa kontynuacja przez Zd. wprowadzane przez że
ograniczenia zakresu użycia:
nie: po Zd. pyt., rozk.
szyk: wewnętrzny: zmienny zewnętrzny: stały: wymaga obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu