tak, że coś ma cechę, o której mowa, w tak dużym stopniu, że wydaje się to pozbawione sensu
Kategoria znaczeniowa
wykładnik oceny
Cytaty
Zachodni nafciarze uważają szlak przez Kaukaz i Rosję za absurdalnie drogi.
źródło: NKJP: Andrzej M. Zaucha, Wojciech Jagielski: Rosja - Czeczenia, Gazeta Wyborcza, 1997-06-14
Właścicielowi nie opłacałoby się bowiem czekać latami na kupującego, który zapłaci za działkę absurdalnie wysoką cenę; wolałby raczej zainwestować w jej zagospodarowanie.
źródło: NKJP: Wraca kataster, Życie Warszawy, 2001
To wrażenie jeszcze się wzmaga, bo Gustaw, oprowadzając szwedzkiego gościa po sennym Krakowie, mówi jakby nie swoim, zadanym tekstem: klepie bez wiary martyrologiczne formuły, jest absurdalnie anachroniczny z tą swoją misją obnoszenia narodowych blizn.
źródło: NKJP: Piotr Mucharski: A statek wciąż płynie, Tygodnik Powszechny, 1994
- Ponoć jeździ Pan brawurowo. - Teraz już nie. Jeździłem szybko, kiedy byłem dyrektorem Polsatu. Ja w Warszawie, rodzina w Gdańsku. Jeździłem absurdalnie szybko. Któregoś dnia zdałem sobie sprawę, że mogę się zabić.
źródło: NKJP: SZ: Jestem z lasu, Super Express, 1998
Tymczasem wystarczyłoby uruchomić program top i zerknąć, czy któryś z procesów nie zajmuje przypadkiem absurdalnie dużo pamięci operacyjnej lub mocy procesora!
źródło: NKJP: Radosław Sokol: Po prostu Fedora Core 1, 2004
Składnia
absurdalnie _ Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna