Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | afront |
afronty |
|
| D. | afrontu |
afrontów |
|
| C. | afrontowi |
afrontom |
|
| B. | afront |
afronty |
|
| N. | afrontem |
afrontami |
|
| Ms. | afroncie |
afrontach |
|
| W. | afroncie |
afronty |
Pochodzenie
może fr. affront
może wł. affronto
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
Relacje znaczeniowe
| hiperonimy: | obraza |
Połączenia
- duży, przykry, straszny; jawny; dyplomatyczny; osobisty, publiczny; taki afront
- afront spotyka kogoś
- czynić, popełnić, robić, uczynić, zrobić afront; znosić afronty
- ktoś wyrządza komuś afront
- ktoś uważa, uznaje/uznał coś za afront
- odebrać, potraktować, traktować coś jako afront
Cytaty
|
Kapitan tego krążownika, podczas składania oficjalnych wizyt, ominął osobę wysokiego komisarza Ligi pana Lestera, któremu, według dotychczas stosowanego protokółu, powinien był pierwszemu złożyć wizytę. Wysoki komisarz Ligi był tym afrontem tak wzburzony, że przybiegł do polskiego komisariatu generalnego, przewidując daleko idące represje. źródło: NKJP: Stanisław Cat-Mackiewicz: Polityka Becka, 2009 |
|
|
Uwagi dotyczące Niemiec są dla Anglików kolejnym dyplomatycznym afrontem. źródło: NKJP: Jacek Kalabiński: Clinton przed przyjazdem do Europy, Gazeta Wyborcza, 1994-07-05 |
|
|
Józefina coraz to bardziej odsuwana jest od dworu. Narażona na afronty tych, którzy jeszcze nie tak dawno płaszczyli się u jej stóp, a którzy teraz odwracają się od niej nie widząc już żadnej korzyści w adoracji upadającej bogini. źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem: (Francja 1940-1944), 1957 |