UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

wyniośle

1814, SL

część mowy: przysłówek

stopień równy	wyniośle
stopień wyższy	wynioślej

Od: wyniosły

w sposób świadczący o pewności siebie, przesadnym poczuciu własnej wartości i lekceważeniu innych ludzi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

	synonimy:	bufoniasto, dumnie, zarozumiale, zarozumialsko
	antonimy:	pokornie, skromnie, uniżenie II

chłodno i wyniośle
odeprzeć, oznajmić, powiedzieć, rzucić, zapytać; patrzeć, spojrzeć, uśmiechnąć się wyniośle

	Ich spojrzenia się spotkały. W oczach wicekonsula dostrzegła bezgraniczne zdumienie. Skinęła mu wyniośle głową i ujęła Sanickiego pod rękę. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Imię twoje, 2008
	Wobec podwładnych i petentów potrafił zachowywać się wyniośle i obrażał się z byle powodów, a poza tym - starał się za wszelką cenę unikać podejmowania samodzielnych decyzji. Jak określił go jeden z petersburskich kolegów: był idealnym zastępcą i tylko zastępcą. źródło: NKJP: Sławomir Popowski: Pan na Gazpromie: Aleksiej Miller, Polityka, 2009-01-03
	Jan August co prawda nosił się wtedy z pańska, wyniośle, inaczej niż wszyscy, ale jak wszyscy biedował. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
	Co ciekawsze, był tam wśród nich Indianin: on również patrzał z góry na swych pobratymców, tak samo wyniośle jak Hiszpanie. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957

Data ostatniej modyfikacji: 15.06.2016