Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego odrazić; zob. razić
Definicja
stan psychiczny wywołany czymś dla nas bardzo nieprzyjemnym pod względem fizycznym, emocjonalnym lub moralnym, objawiający się trudną do pokonania niechęcią do kontaktu z tym
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia
[...] nabrała odrazy do urzędniczki w szykownym mundurze, do jej twarzy ze szminką na wargach i pudrem na policzkach, do jej zadbanej fryzury i wypielęgnowanych rąk z perłowymi paznokciami.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
[...] pomimo swej moralnej odrazy wobec broni masowej zagłady uczestniczył - po wcześniejszej odmowie - w pracach nad budową bomby wodorowej po to jedynie, by skuteczniej zaangażować się na rzecz ograniczenia zbrojeń nuklearnych.
źródło: NKJP: Krzysztof Szymborski: Tragiczny sukces fizyki, Polityka, 2005-04-16
W uzasadnieniu sąd podkreślił, że zamordowanie matki i bezbronnych braci jest czynem daleko odbiegającym od norm przyjętych w cywilizowanym społeczeństwie; budzi gniew i odrazę wobec sprawcy.
źródło: NKJP: 25 lat dla zabójcy matki i braci, Dziennik Polski, 2001-05-25
W lutym spojrzałem w lustro i pomyślałem z odrazą, że nie chcę już mieć z kimś takim do czynienia. Czas zerwać z nałogiem [...].
źródło: NKJP: Michał Pol: Piłka nożna, Gazeta Wyborcza, 1996-09-21
Trzy są dziedziny, w których ćwiczyć musi się każdy, kto chce się stać człowiekiem szlachetnym i prawym. Najpierw pragnienia i odrazy. W tej dziedzinie ćwiczyć się musi, żeby pragnął tych rzeczy, które może osiągnąć, a odrazę odczuwał do tych tylko, których może się ustrzec.
źródło: NKJP: Maria Zowisło: Filozofia i sport. Horyzonty dialogu, 2001
