nadawca jest zdziwiony, że to, o czym mowa okazało się możliwe
|
Że też tego łotra Chappelle jeszcze ziemia nosi.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
|
|
Ach, prawda, bułki; że też nie pomyślałem o tym wcześniej.
źródło: NKJP: Henryk Worcell: Zaklęte rewiry, 1989
|
|
- Co to za facet, z którym rozmawiałaś? Uśmiechał się jak bocian do żaby.
- Że też pani wszystko wypatrzy!
źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia..., 1996
|
|
- Że też panu chce się czytać w taki ziąb...
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1973
|
część mowy: modyfikator deklaratywności
podklasa: zdaniowy
że też _
Zd. |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: Zd. cz. przysz., t. rozk., przyp.
|
szyk: zewnętrzny: stały: antepozycja
wewnętrzny: stały |
Data ostatniej modyfikacji: 28.02.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN