UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

wreszcie I

II

przysłówek

Chronologizacja

SJPXVII, SWil, SJPWar, SJPDor, SJPSz, SJPDun, ISJP, PSWP, USJP

Odmiana

część mowy: przysłówek

Pochodzenie

Od: wyrażenia przyimkowego w reszcie; zob. reszta.

Definicja

tak, że nastąpiło to po wielu innych czynnościach lub zdarzeniach i zakończyło ich serię

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości czasu upływ czasu

Relacje znaczeniowe

synonimy:  nareszcie I, w końcu I

Połączenia

  • dojść wreszcie, dotrzeć wreszcie, mieć wreszcie, nadejść wreszcie, powiedzieć wreszcie, przemówić wreszcie, przestać wreszcie, przyjść wreszcie, skończyć wreszcie, zacząć wreszcie, znaleźć wreszcie

Cytaty

I wtedy odnosił wrażenie, że po długiej tułaczce wrócił wreszcie do rodzinnego domu.

źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1996

Po premierze widzowie nie chcieli puścić aktorów ze sceny. Któryś góral próbował nas wreszcie przepędzić okrzykiem „A pódzies!”...

źródło: NKJP: Krystyna Janda, Bożena Janicka: Gwiazdy mają czerwone pazury, 1998

Gdy ta wreszcie umarła, następuje ulga - ordynat połączy się z apetyczną hrabianką, a i «ordynacja», nad której zaprzepaszczeniem martwią się zjednoczeni ziemianie, zostanie uratowana - bo była przecież zagrożona mezaliansem Michorowskiego.

źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997

Dywizja odpierając i pędząc przed sobą pruskie oddziały przybyła wreszcie na wzgórza otaczające fortecę

źródło: NKJP: Stefan Żeromski: Wiatr od morza, 1957

Składnia

tylko Cz + wreszcie + bez ograniczeń
Data ostatniej modyfikacji: 30.01.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj