W chwili urodzenia dziecka szanse jego przeżycia były znikome i rosły z każdym kolejnym rokiem. Bóg dał, Bóg wziął - mówiono. Nie była to taka wielka strata, gdy co rok zjawiał się nowy prorok.
źródło: NKJP: Tadeusz Komendant: Książki nr 1 dodatek do Gazety Wyborczej, 1996-01-17
Hiobowa stoicka konstatacja „Bóg dał, Bóg wziął” nie może nam przejść przez gardło, gdy stoimy nad grobem najbliższych: matki, ojca, dziecka.
źródło: Internet
Po plebani kręcili się różni ludzie i po pół godzinie okazało się, że pieniądze zniknęły. Ksiądz [...] powiedział nam z rozbrajającą szczerością: - Bóg dał, Bóg wziął.
źródło: NKJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006
W Kowalu [...] była radość z urodzenia kolejnego dziecka i nie było histerii z powodu śmierci dorosłych - Bóg daje, Bóg zabiera.
źródło: NKJP: Internet
Umiera wszystko, co żyje, Dyrygent. Zejść trze ba z tego świata z klasą. Bóg daje, Bóg odbiera [...].
źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Chodźcie, idziemy, 2007