1941,
Knut Olof Falk, Wody wigierskie i huciańskie. Studium toponomastyczne, t. 2, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
odrynia
|
odrynie
|
|
| D. |
odryni
|
odryń
|
|
|
|
| C. |
odryni
|
odryniom
|
|
| B. |
odrynię
|
odrynie
|
|
| N. |
odrynią
|
odryniami
|
|
| Ms. |
odryni
|
odryniach
|
|
| W. |
odrynio
|
odrynie
|
|
przest.
budynek gospodarski przeznaczony do składowania siana
Wyraz charakterystyczny dla polszczyzny kresowej.
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
wieś
|
Na północnym skraju podwórza wiąże odrynię i chatę długi chlew z przegródkami dla konia, krów, owiec i świń.
źródło: Wacław Hulewicz, Edward Gajlewicz, Marian Wieczorek: Rzeki mojego życia, 1985 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 15.05.2025
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN